ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΔΣ ΤΟΥ ΚΠ ΠΡΟΝΟΗ
Αγαπητά μας μέλη καλησπέρα,
Ελπίζω να είστε όλοι καλά και να κρατάτε την αισιοδοξία και τα όνειρα σας ζωντανά.
Καταλαβαίνω ότι περνάτε, όπως όλοι μας, λίγο δύσκολα. Μας λείπετε και μάλλον σας λείπουμε και μείς κι έτσι είπα να πω μια καλησπέρα! Φυσικά θα ξαναβγούμε στους δρόμους και θα ξανακάνουμε ομάδες, ακόμα καλλίτερες. Θα βρεθούμε και πάλι σε ωραίες στιγμές. Τώρα όμως είναι ευκαιρία να μάθουμε να χαιρόμαστε την κάθε στιγμή, να συνειδητοποιήσουμε πόσο σπουδαία είναι, πόσα δώρα έχουμε που δεν τα εκτιμούσαμε, γιατί τα θεωρούσαμε δεδομένα. Απολαύσετε συνειδητά τον ωραίο μας ήλιο και τον γαλάζιο μας ουρανό, με αίσθηση ευγνωμοσύνης και ευτυχίας που να και σήμερα μπορούμε και τα απολαμβάνουμε. Είναι τα μικροπράγματα που ομορφαίνουν τη ζωή, γιατί είναι πολλά και καθημερινά. Τα μεγάλα είναι λίγα και σπάνια, ευκαιρία να μάθουμε να τα εκτιμούμε όλα. Να είμαστε ευγνώμονες! Και όταν βαριέστε η ανησυχείτε πάρτε ένα χαρτί και γράψετε 5-10 λόγους για τους οποίους είστε ευγνώμονες και να το κάνετε συχνά. Θα δείτε πόσο καλλίτερα θα νοιώσετε.
Δεν θέλω όμως να σας κουράσω, μια καλησπέρα ήθελα να πω, αλλά παρασύρθηκα κα είπα πολλά.
Σας στέλνω όμως και κάτι χρήσιμο. Μια πολλή ωραία και διδακτική ιστορία, μπορείτε να την πείτε σαν παραμύθι στα παιδιά σας και την κάνετε και παιχνίδι μεταξύ σας. Εγώ θα ήθελα σε κάποια επόμενη συνάντηση μας να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας από αυτή την ιστορία. Καλό ξημέρωμα λοιπόν και κρατάμε γερά, όλοι μια γροθιά, όλοι σπίτια μας και θα τα μαζέψει ο κορονοϊός, που θα πάει!
Εκ μέρους του ΔΣ του Κέντρου Προνόη
Η Πρόεδρος
Δρ. Αγγελική Τριανταφύλλου- Πιτίδη
Ιατρός Μικροβιολόγος
Ομ. Καθηγήτρια Ιατρικής Σχολής Αθηνών
Τηλ. 2108017821, 2108087089, 6932194349
“Μια γερόντισσα Κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία, κρεμασμένα από τους ώμους της.
Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε.
Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι έφθανε μισοάδειο.
Έτσι για δύο χρόνια η γερόντισσα κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι.
Φυσικά το τέλειο δοχείο ένοιωθε υπερήφανο που εκπλήρωνε απόλυτα και τέλεια το σκοπό για τον οποίο είχε κατασκευασθεί.
Το ραγισμένο δοχείο ήταν δυστυχισμένο που μόλις και μετά βίας μετέφερε τα μισά από αυτά που έπρεπε και ένοιωθε ντροπή για την ατέλειά του.
Ύστερα από δύο χρόνια δεν άντεχε πια την κατάσταση αυτή και αποφάσισε να μιλήσει στην γερόντισσα.
«Ντρέπομαι τόσο για τον εαυτό μου και θέλω να σου ζητήσω συγνώμη!»
«Μα γιατί;» ρώτησε η γριά. «Για ποιο λόγω νιώθεις ντροπή;»
«Ε, να! Δύο χρόνια τώρα μεταφέρω μόνο το μισό νερό λόγω της ρωγμής μου και εξαιτίας μου κοπιάζεις άδικα και εσύ!»
Η γερόντισσα χαμογέλασε:
«Παρατήρησες ότι στο μονοπάτι υπάρχουν λουλούδια μόνο στη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά του άλλου δοχείου;
«Πρόσεξα την ατέλειά σου και την αξιοποίησα».
«Φύτεψα σπόρους στην πλευρά σου και εσύ τους πότιζες.
Δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη και στολίζω το τραπέζι μου.
Αν δεν ήσουν εσύ αυτή η ομορφιά δε θα λάμπρυνε το σπίτι μου!».
Βέβαια δεν ήταν η ατέλεια του δοχείου που το έκανε ξεχωριστό, αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα της γερόντισσας να διακρίνει και να χρησιμοποιήσει την αδυναμία του.
Ο καθένας μας έχει τις «ρωγμές» του και τις «αδυναμίες» του που μπορούν να γίνουν χρήσιμες και να ομορφύνουν τη ζωή μας.
Κάθε «ρωγμή» μπορεί να κάνει τη ζωή μας πιο πλούσια και πιο ενδιαφέρουσα, αρκεί να βρει κάποιος την ομορφιά που μπορεί να δώσει η ατέλειά μας.
«Ραγισμένοι» φίλοι, μην ξεχνάτε να σταματάτε στην άκρη του δρόμου και να απολαμβάνετε το άρωμα των λουλουδιών που φυτρώνουν στη μεριά σας.
Αν ο καθένας μας μετέτρεπε σαν τη γερόντισσα τις ατέλειες του διπλανού του σε κάτι χρήσιμο και όμορφο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος!“